In onze samenleving heerst er nog steeds een taboe over onze geestelijke gezondheid en over psychische klachten. We praten er liever niet over. Bijna 60% van wie psychische problemen heeft, zwijgt en zoekt daarvoor ook geen hulp. Omwille van schaamte of “ik wil ze er niet mee lastig vallen” of nog andere redenen. Nochtans verdienen deze problemen zorg en aandacht. Daarom moet je ze ook durven te benoemen.
Als iemand uit onze persoonlijke omgeving met een geestelijk gezondheidsprobleem kampt, zeggen we doorgaans iets als ‘Hij heeft een dipje’ of ‘Hij heeft het moeilijk’. We durven psychische aandoeningen vaak niet te benoemen. Psychische problemen: daar hebben alleen de anderen last van, denken we vaak onterecht.
Aanvaarden dat psychische problemen deel uitmaken van het leven van veel mensen is een eerste stap om er zorgzaam en begripvol mee te leren omgaan.